Het sublieme oer-hollandse landschap, met lange vergezichten en open polders is aan het verdwijnen. De belangrijkste reden hiervoor is dat steeds meer boeren stoppen en hiermee de belangrijkste economische drager wegvalt. Hoewel geprobeerd wordt om dit landschap te behouden werkt dit in de Nederlandse planningspraktijk niet. Zo is het oorspronkelijke Groene Hart in de laatste 20 jaar uiteengevallen in 3 delen en is het idee ervan nagenoeg opgegeven.
Uit de analyse van OTO blijkt dat de openheid kenmerkend voor het Nederlandse landschap bestaat op plekken waar het vaak niet bedoeld is. Zo blijkt dat de geluidscontour van Schiphol een harde grens tegen woningbouwontwikkelingen is, omdat binnen de contour geen woningen gebouwd mogen worden. Ditzelfde geld voor veiligheidszones rondom hoogspanningsmasten, de windbiotoop van een molen en de stankcirkel van een varkensboerderij. Deze ‘spacemakers’ lijken als enige nog sterk genoeg om weerstand te bieden tegen het dichtslibben van ons landschap.
Dit voorstel van OTO is de toevoeging van een nieuw vliegveld in de Zuidvleugel van de Deltametropool. Naast de enorme economische impuls die het nieuwe vliegveld zal hebben voor de Zuidvleugel, voorkomt de geluidscontour het verder dichtslibben van het Groene Hart en worden voor de komende decennia prachtige verzichten door de polders behouden. Door de exacte plaatsing van de landingsbanen, hangt de geluidscontour nauw samen met belangrijke panorama’s (waaronder Wijk en Wouden) en bestaande dorpsgezichten. Dorpen krijgen stevige randen en komen echt aan het Groene Hart te liggen.