In de afgelopen eeuwen heeft in Noord Nederland landaanwinning plaatsgevonden door middel van kwelders. De aanwezigheid van deze kwelders is bepalend voor de karakteristiek van de Waddenkust. De techniek hiervoor is steeds veranderd, zo heeft elke periode een ander landschap opgeleverd. In de huidige situatie is het overgrote deel van de kwelders verdwenen.
In de historische lijn en karakteristiek van de Waddenkust, pleit deze visie voor het uitbreiden van het areaal aan kwelders buiten de bestaande dijk. De nieuwe kwelders dienen als kustversteviging en zijn daarnaast interessante nieuwe natuurgebieden. Vanuit ruimtelijk en technisch oogpunt zijn de omstandigheden langs de Waddendijk niet overal geschikt voor het maken van kwelders. Enkele plekken vragen om een andere verstevigingsmethode zoals ophoging van de dijk of een verstevigingsmethode landinwaarts. Bestaande kwelders langs de Waddendijk vragen om een ecologische impuls.
Door deze verschillende ingrepen transformeert de bestaande smalle dijk naar een brede zone met hierin verschillende dijktypes. Deze verbrede Waddendijk is te typeren als een nieuw hoogwaterlandschap. Aan de Waddenzijde creëren de verschillende ingrepen een interessante variatie en aan de landzijde zorgt de handhaving van het bestaande dijktalud voor continuïteit en herkenbaarheid van de verbrede dijk als geheel. De verbrede Waddendijk wordt vormgegeven als een landschappelijke structuur met fiets- en wandelroutes, enkele belangrijke verblijfsplekken en een stevige herkenbare dijkvoet.